Alegoria – 1) jako trop: Kwintylian widzi trop jako wartość artystyczną wymiany właściwego znaczenia słowa na inne słowo; odmiana tropu w której następuje rozbieżność pomiędzy tym, co słowo znaczy, a tym, co stanowi przedmiot myśli wypowiadającego.
2) jako znak: alegoria-znak odgrywa decydującą rolę w biblistyce, mitoznawstwie i teorii poezji późnej starożytności i średniowiecza; posiada dwojaki charakter: a. sposób mówienia o rzeczywistości oraz b. ukryty głębinowy sens wypowiedzi; do tej koncepcji odwołują się średniowieczni i renesansowi interpretatorzy utworów poetyckich (Petracka i Boccaccio głoszą afirmację alegorycznego charakteru poezji – alegoryczna teoria poezji).
Alegoreza – metoda interpretacyjna wywodząca się z alegorycznej koncepcji poezji; alegoreza poetycka wychodziła z założenia, że tekstowa, językowa warstwa utworu poetyckiego stanowi przekaźnik sensu dosłownego, jawnego (sensus litteralis), który prowadził do znaczenia głębinowego, czyli rzeczywistej wartości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz