Trzy modusy (tryby) opowiadania poetyckiego

 Minturno wyróżnił trzy typy poetów: epici, scenici oraz melici, zależnie od stosowanych od nich środków naśladowania. Dzieląc z kolei wytwór ich działania wymienił poezję, którą tworzą epicy, poezję będącą dziełem sceników oraz melików. Jednocześnie przechodząc na płaszczyznę „sposobów naśladowania” wskazał trzy modi narrandi wzorowane na Platońskich strukturach językowych. 1) Prosty sposób opowiadania simplex – polega na bezpośredniej wypowiedzi podmiotu, jest właściwy lirykom i dytyrambikom. 2) Sposób opowiadania imitatio – oparty na wypowiedziach postaci przedstawionych, właściwy tragikom i komikom. 3) Sposób mieszany – właściwy heroikom i epikom. Koncepcja Minturno współzawodniczyła z teorią modi imitandi nawiązującą do tradycji Platona i Arystotelesa. Platon nie dzielił poezji na 3 rodzaje, ale wskazał 3 różne możliwości kształtowania sfery językowej utworu poetyckiego: 1) „proste opowiadanie” – wypowiedź podmiotu bez udziału wypowiedzi postaci fikcyjnych [dytyramb], 2) forma „naśladowcza” – przytaczanie w całości wypowiedzi postaci działających [tragedia i komedia], 3) wypowiedź „mieszana” – na zmianę wypowiedzi poety oraz postaci przedstawionej [epopeja homerycka].