Weltliteratur wprowadził Goethe (1827). Marzył on o literaturze uniwersalnej, światowej i pisał do Eckermanna, że właśnie nadchodzi jej era. Według poety „literatura narodowa dzisiaj nie przedstawia już niczego istotnego, wkraczamy w erę literatury światowej (die Weltliteratur) i każdy z nas ma za zadanie przyśpieszać tę zmianę”.
[lit. powszechna – trzy rozumienia:]
Goethe nie rozumiał jednak literatury światowej jedynie jako sumy literatur narodowych (1), co często ma miejsce w encyklopedycznych opracowaniach literatury powszechnej. Mianem literatury powszechnej określa się też niekiedy sumę arcydzieł literatur narodowych (2). Problemem w tym rozumieniu pojęcia może być trudność z określeniem, co ma wejść do kanonu, a co nie, dlaczego pomija się pewne dzieła, a inne wyróżnia. W trzecim rozumieniu „literatura powszechna” to pewna struktura powiązana wewnętrznie, budowana z pewnych tematów, gatunków, które mają charakter uniwersalny (3).
Goethe stworzył to pojęcie, gdyż literatura nie jest własnością prowincji, narodu, ale należy do całego świata, jest zjawiskiem ponadgranicznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz